منظور از خروج سید حسنی در زمان ظهور چیست؟
منظور از خروج سید حسنی در زمان ظهور چیست؟
پاسخ :
بر اساس احادیث و روایات، خروج سید حسنی، از نشانه‌های ظهور حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ است.
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمودند: سید حسنی جوانی خوش سیماست که از سرزمین دیلم و قزوین برای نصرت و یاری آل محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ قیام می‌نماید و با بانگی رسا و بیانی شیوا فریاد بر می‌آورد که به یاری آل محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ برسید و از شما طلب یاری می‌کند. مردان از طالقان که شوق شدید به جهاد دارند به او پاسخ مثبت می‌دهند.[1]
شیخ عباس قمی (ره) می‌فرماید: سید حسنی از اولاد حضرت امام حسن مجتبی ـ علیه السّلام ـ است. او دعوی باطل ندارد و ادعای مهدویت یا نیابت امام زمان بودن را ندارد و مردم را به نفس خود دعوت نمی‌کند و از شیعیان مخلص ائمه اثنی عشر و تابع دین حق است و در بین مردم مطاع و بزرگ است و در گفتار و کردار موافق با شریعت حقّة خاتم الانبیاء محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ است، در زمان او کفر و ظلم، عالم را فراگرفته است و مردم از دست ستمگران و فاسقان در اذیت و آزار به سر می‌برند. در چنین شرایطی سید حسنی برای نصرت دین استغاثه می‌کند و مردم او را اجابت نماید.[2]
سید حسنی، پس از دوران طولانی، زمام امور مناطقی را به
دست می‌گیرد و اندکی پیش از ظهور به سوی عراق وکوفه می‌رود و از دیلم و قزوین تا کوفه زمین را از لوث وجود ظالمان پاک می‌کند و سرانجام کوفه را محل اقامت خویش قرار می‌دهد؛ مدتی در کوفه اقامت می‌نمایند و سپس «خبر ظهور مهدی (عج) به ایشان می‌رسد، سید با یارانش به محضر حضرت مشرف می‌شوند و از آن حضرت مطالبة دلایل امامت و موارث انبیاء را می‌نماید. امام صادق ـ علیه السّلام ـ می فرماید: به خدا سوگند که آن جوان، حضرت را می‌شناسد و می‌داند که او برحق است، لکن مقصودش این است که حقیقت او را بر مردم و یارانش روشن کند، سپس حضرت دلایل امامت و مواریث انبیاء را برای او ظاهر می‌نماید و معجزاتی از او صادر می‌شود.
در آن هنگام، سید حسنی و یارانش با آن حضرت بیعت می‌کنند، مگر چهل هزارنفر که قرآنها با خود دارند و معروف به «زیدیه» می‌باشند که از بیعت امتناع می‌ورزند.[3]
بیعت و میثاق سید حسنی، و یارانش بعد از قیام، با حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ در عراق و کوفه از مسلمات است، امام علی ـ علیه السّلام ـ فرمودند: حضرت مهدی (عج) بعد از قیام همراه لشکر خویش از مکه به طرف عراق حرکت می‌نماید. آن گاه سید حسنی با دوازده هزار نفر به آن حضرت ملحق می‌گردد و حضرت به سید حسنی می‌فرماید: من از تو به امر حکومت سزاوارترم، سید در جواب می‌گوید: دلیل و برهان تو چیست؟ حضرت به پرنده‌ای در آسمان اشاره می‌کند، پرنده به کتف مبارک حضرت فرود می‌آید و عصای خود را در زمین فرو می‌برد و عصا سبز می‌شود و شاخ و برگ می‌آورد، آن گاه سید حسنی لشکر خود را تسلیم حضرت می‌نماید و حسنی پرچمدار و فرماندة لشکر حضرت می‌گردد.[4]
امام باقر ـ علیه السّلام ـ نیز فرموده‌اند: «حضرت مهدی وارد کوفه می‌شود و سه پرچم آن جا به اهتزاز است و در برابر حضرت مهدی تسلیم می‌گردند، یکی از آن سه پرچم، پرچم سید حسنی است.»[5]
منابع برای مطالعه بیشتر:
1. نشانه‌های ظهور، سید علی اصغر سادات مدنی، مرکز فرهنگی انتشاراتی منیر، 1381، کل کتاب.
2. منتهی الامال، شیخ عباس قمی، انتشارات فراروی، ص 128 ـ 1217.
3. شیخ محمد جواد خراسانی، مهدی منتظر (عج)، بنیاد پژوهش‌های علمی فرهنگی نور الاصفیاء، 1380، 262 ـ 268.
پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ :
در آخر الزمان مردی از فرزندان من خروج می‌کند که نامش نام من است و کنیه‌اش کنیة من، او زمین را پس از آن که از جور و ستم پر گردیده از قسط و عدل پر می‌کند.
(سبط ابن جوزی، تذکرة‌الخواص، ص 363)
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، موسسه الوفاء بیروت، ج 53، ص 15.
[2] . شیخ عباس قمی، منتهی الامال، انتشارات فراروی، 1381، ص 1317.
[3] . محمد باقر مجلسی، پیشین.
[4] . ابن طاووس، الملاحم و الفتن، منشورات الرضی، ص 164، باب 79.
[5] . محمد باقر مجلسی، پیشین، ج 53، ص 15 ـ 16.
